In ‘Achter de Schermen met Dieuwertje’ neemt collega Dieuwertje ons mee in haar boeiende wereld als gezinsregisseur bij Beter Thuis Wonen. In deze serie zal Dieuwertje haar perspectief op de zorg delen, waarbij ze ons een inkijkje geeft in de situaties die ze tegenkomt, de uitdagingen waar ze voor staat en de waardevolle momenten die ze beleeft.
Een sterke wil in een ziek lichaam
Het is 11 augustus 2021, ik rij naar het ziekenhuis voor de derde dag op rij. Zorg leveren bij een jongedame en er zijn voor haar moeder. Ik hoor een liedje van Diggy Dex op de radio en denk aan wat ze graag zou willen op haar uitvaart. We hadden het nogal eens gehad over de dood en wat er met je gebeurde als je dood ging. Dat ze stervende is, is duidelijk. Wanneer het gaat gebeuren, niet. Heel bijzonder om te zien wat een sterke wil kan doen, terwijl een lichaam zo ziek is. De ziekte van Batten is onomkeerbaar en haar lichaam is op.
Ik wandel in de rust van de vroege ochtend door het ziekenhuis, klop aan en ga naar binnen. Er heerst rust, meer rust dan de twee dagen die ik daarvoor er was. Ik klets even bij met haar moeder en zus en ga dan naast haar bed zitten. Gewoon haar hand vasthouden, beetje aaien en kletsen of even zitten in stilte. Haar moeder zit aan de andere kant. Het samen zijn voelt alsof het zo moest zijn, maar heeft ook de intimiteit van het moment vlak voordat je als vrouw bevalt. Het zijn in een kleine cirkel, waarbij woorden veelal overbodig zijn.
Een rustig overlijden
Aan het einde van de ochtend overleed ze, gevoelsmatig toch wat plotseling, maar in alle rust. Dat was wat ik haar en haar omgeving zo gunde, een rustig overlijden. Soms is er een bijzondere relatie met een cliënt, dat had ik met haar. De natuurlijke klik, dat was er vanaf dag één tot het einde. Voor mij was de cirkel rond, ik was de eerste die kennis mocht maken en was er tot op het laatst bij.
Ik sprak met haar moeder over wat haar dochter jaren daarvoor al vroeg: ” Dieuwertje, als ik later dood ga, mag ik dan een bal en een beer in mijn kist?” Ik antwoordde altijd dat dat mocht en dat ik het tegen haar moeder zou zeggen. Zo gebeurde. Ik kwam er toen pas achter dat ze de vraag nooit aan haar moeder gesteld had, maar haar moeder was blij met de informatie.
Intuïtieve ziel
Een van de meest intuïtieve mensen die ik ooit ontmoet heb, dat was ze. Ze wist dat ik zwanger was, voordat ik het wilde vertellen. Ze voelde haarfijn aan wat de sfeer was en hoe ik in mijn vel zat. Ze was ondeugend, ondernemend en had een enorme wilskracht. Tegen alle verwachtingen in, zelfs die van haarzelf, leefde ze langer dan dat we voor ogen hadden gehouden. Giechelen tot het einde, helemaal als we gesprekken hadden over trouwen met Macho Piet. De relatie en wat er werkelijk toe doet zit in de klik, maar ook in kleine dingen. Even een hand vasthouden of naast elkaar zitten, zeker in de laatste fase is fysiek contact vaak troostend.
Nog niet eerder maakte ik van zo dichtbij het overlijden van een cliënt mee. Er zijn meer cliënten overleden, maar nog niet eerder één waar ik het allerlaatste moment bij mocht zijn. Bij haar voelde dat goed, voor iedereen die erbij was, dat ik er ook was. Haar moeder noemde het later “Ze zou het graag zo gewild hebben.“