In ‘Achter de Schermen met Dieuwertje’ neemt collega Dieuwertje ons mee in haar boeiende wereld als gezinsregisseur bij Beter Thuis Wonen. In deze serie zal Dieuwertje haar perspectief op de zorg delen, waarbij ze ons een inkijkje geeft in de situaties die ze tegenkomt, de uitdagingen waar ze voor staat en de waardevolle momenten die ze beleeft.
Een ode aan de ouders, waarvan het kind niet meer kan thuis wonen
Vanaf de zijlijn zie ik de hoeveelheid tegenstrijdigheden die er zijn als je als ouder moet besluiten dat het beter is als je kind ergens anders gaat wonen. De tweestrijd om in het begin, aan jezelf als ouder, toe te moeten geven dat het thuis niet meer lukt met je kind wat intensieve zorg nodig heeft. De ingewikkeldheid als je als ouders daarin een verschillend proces of tijdspad heeft. Want, wat als de ene ouder er al aan toe is en de ander nog niet?
Ik zie de tweestrijd als er gezocht moet worden naar een plek, want nergens zo fijn als thuis, maar thuis kan het niet meer. De processen die horen bij het lange wachten, de gemiddelde wachttijd is zo’n vijf tot zeven jaar. Wat in de praktijk inhoudt dat je je kind al in moet schrijven voor een woonplek om te zorgen dat deze er is op het moment dat het nodig is.
Op het moment dat het telefoontje komt dat er een passende woonplek is, zie ik de tweestrijd. Er volgde een ogenschijnlijk luchtige opmerking: “Jij mag nooit meer iets regelen Dieuwertje, zo snel is het nu geregeld” en er volgt een actiemodus. Meteen in actie om te regelen dat alle materiële zaken geregeld kunnen worden.
Levend verlies
De ingewikkeldheid die ik zelf als ouder niet ken, maar wat ik herken als rauwe rouw. Een rouwproces van Levend Verlies, van zoveel hoop en verwachtingen die anders worden. Ik zie ouders waarvan de ambulante zorg ineens stopt, omdat hun kind gaat wonen. Het is niet alleen dat je kind gaat wonen, het is afscheid nemen van veel meer dan dat. Van de verwachtingen die je mogelijk jezelf als ouder gesteld hebt, de teleurstelling dat het niet gelukt is. Het ineens lege huis, maar ook de teruggevonden vrijheid.
Het voorzichtig blij zijn dat er een plek is om te wonen. Maar ook de vragen of de woonplek wel passend is? Nieuwe mensen leren kennen, vertrouwen, je kind aan toe vertrouwen. Loslaten van de zorg, in de hoop dat het goed gaat. Je kind op een andere manier zien, niet meer elke dag voor zorgen. Niet meer 24/7 aan staan en beschikbaar zijn.
In deze achter de schermen met Dieuwertje zien we de complexiteit van het ouderschap. Het is een ode aan de ouders die moedig de beslissing nemen om hun kind elders te laten wonen, met liefde als leidraad. Het is een reis van loslaten, rouwen en vertrouwen. Een ode aan ouderschap in zijn puurste vorm, waar liefde en zorg altijd de drijvende krachten zullen zijn.