De stap genomen

Zelf waren mijn man en ik niet zo’n fan van thuiszorg. Mijn man hielp mij altijd met douchen en de dagelijkse dingen toen ik een tijd rond heb gelopen veel pijn. Later bleken het versleten heupen te zijn. De hulp van mij man ging altijd prima.
Op een gegeven moment zeiden onze dochters dat het zo niet langer kon. Mijn man is ook al 87, wat als hij het niet meer kan? Toen zijn ze op zoek gegaan op internet naar een  thuiszorg organisatie die niet zo heel groot is, om mijn man te ontzorgen.

Na twee jaar kwamen ze er in het ziekenhuis achter dat ik twee versleten heupen had. Die zijn nu vervangen. Tijdens die periode kreeg ik natuurlijk vaker in de week verpleging en verzorging thuis. Toen ik weer hersteld was, heb ik aangegeven het toch wel fijn te vinden als de verzorging nog twee keer in de week langs komt om te helpen douchen. Ook omdat ik mijn krachten kwijt was na de operaties. De thuiszorg was voor en tijdens de operaties zo goed bevallen, dat ik zeker wist dat ik mijn man er niet meer mee wilde belasten. Gelukkig konden de zusters blijven. Het voelt goed en veilig dat een professioneel iemand mij komt helpen met douchen. Het is glad in de badkamer en een ongeluk zit in een klein hoekje. In het begin vond ik het wel gek, dat iemand anders dan mijn man me hielp. Maar nu denk ik er niet eens meer bij na en is mijn man weer gewoon mijn man in plaats van mijn verpleger.

Eén keer in de week krijg ik nu een hulp die de dagelijkse schoonmaak dingen doet. Alleen wat nodig is. Dit is een groot huis en ik woon maar alleen. Boven kom ik niet meer, omdat ik de trap niet meer op kom. Daarom doet ze alleen de slaapkamer beneden, de douche beneden, de hal, woonkamer en keuken.
Ik kan gelukkig nog wel met de rollator en een mandje boodschappen doen. Dat doe ik een paar keer per week. Eerst zou de hulp boodschappen doen, maar ik doe het liever zelf zolang het nog kan. Zo blijf ik een beetje in beweging en het geeft mij een nuttig gevoel.

Handige apparaten

Verder gebruik ik zo veel mogelijk apparaten die helpen bij de kleine dingen, zoals een ding om sokken aan en uit te trekken. Daar kom ik zelf niet meer bij. Zo ontlast ik mijn man ook een beetje en ik vind het fijn om zo veel mogelijk zelf te doen. Eén keer in de week komt de huishoudelijke hulp. Als de hulp er is en mij helpt, zet mijn man vaak een kopje koffie of thee. Dat hebben we altijd gedaan, de zuster en de hulp een bakkie aanbieden.

Onze dochters wonen niet meer in het dorp en hebben hun eigen werk en bezigheden. Met alle liefde zouden ze ons willen helpen met de dagelijkse zorg, maar dat lukt hun gewoon niet. Dat begrijp ik ook heel goed. Zij kunnen ook niet vliegen. Daarom is de hulp die we krijgen met de Huishoudelijke Ondersteuning en Verpleging en Verzorging zo fijn! Gewoon in ons eigen huis.